Morgen ben je alweer 16 maanden. Precies 2 jaar geleden deed ik ’s ochtends vroeg een zwangerschapstest en ontdekte dat jij in mij groeide. Trillend van blijdschap en ongeloof maakte ik papa wakker. We waren zo opgewonden dat we niet meer konden slapen, ook al zouden onze wekkers pas een uur later gaan. Je vader en ik ontbeten samen op bed en bleven maar tegen elkaar zeggen dat we papa en mama zouden worden. Dat we een kindje gemaakt hadden, jou!
Mijn zwangerschap was geweldig. Natuurlijk, ik was onzeker. Vooral in het begin. Zat je goed vast in mijn baarmoeder, zou je hartje kloppen tijdens onze echo rond 8 weken? En na die bevestiging, bleef er nog dagelijks de gezonde spanning of het allemaal goed ging daarbinnen. Tot in de 14e week, want vanaf toen voelde ik je (bijna) dagelijks bewegen. Je reageerde op mijn hand die op mijn buik rustte tijdens het autorijden of als papa en ik ’s avonds tegen je lagen te kletsen in bed. Ook papa voelde je al vrij snel duwen tegen zijn hand. Ik was toen net 18 weekjes in verwachting en papa en ik zaten op een terras in Scheveningen. Jij was druk aan het duwen en rondjes aan het zwemmen in mijn buik, duidelijk fan van het zonnetje dat scheen. Papa legde een hand op mijn buik en ‘schrok’: hij voelde je duwen! Een magisch moment.
Maandenlang spraken papa en ik over “Als Olivia er straks is, dan …”. Vanaf dat we wisten dat je een meisje was, kreeg je de naam Olivia. Papa en ik letten goed op: niemand mocht je naam nog weten, maar wij gebruikten hem binnenshuis continu. Joost, Gwen en Olivia. Voor altijd. Het moment dat je geboren werd, zo onwerkelijk en tegelijkertijd zo vertrouwd. Overweldigend, speciaal, hartverwarmend, niets om ons heel telde meer. Alleen jij. Wij met z’n drietjes.
En nu, nu ben je alweer bijna anderhalf jaar. Het voelt alsof het nooit anders geweest is, alsof je altijd al bij ons bent. Vorige week zei ik tegen je vader dat ik me niet meer kon voorstellen dat ik ooit geluk ervaren had, voor jij er was. Geluk en ‘een fijne dag’ hebben heeft zo’n andere dimensie gekregen nu jij er bent: jouw glimlach maakt een fijne dag.
Ik ben ontzettend dankbaar dat ik jouw mama mag zijn, dat jij ons uitgekozen hebt als ouders. Elke dag is een feestje en ook al word je gevoelsmatig veel te snel groot, het is allemaal even leuk. Je elke dag zien groeien en ontwikkelen, samen kletsen, je knuffels, ik kan niet meer zonder. Lieve Olivia, ik hou van je. Ontzettend veel! Liefs en kusjes mama.
healthymommy2014
Leuk om een brief aan Olivia te lezen! Ik. als zwangere, kan hier natuurlijk helemaal bij wegzwijmelen; thanks hormonen! Mooie brief! Zo, ik ga de cliënten wakker maken! Fijne dag
Roos' Blog
Ik heb er even bij zitten huilen, wat heb je de mamaliefde mooi kunnen omschrijven in deze brief!
Desiree
Wat ongelofelijk lief geschreven. Kreeg er tranen van in mijn ogen! Wat je schrijft van geluk voor Olivia er was.. Ik snap precies wat je bedoeld.
Gwen
Ja he, het is echt niet uit te leggen tot het je overkomt.
Misseagles
Ah wat een lieve brief!
Marianne
Wat een lieve post zeg. Olivia boft maar met zo’n lieve moeder 😉
Gwen
Lief dat je dat zegt! Ik hoop echt dat Olivia het zelf ook zo ervaart 🙂
Whitney
Prachtig, wordt er helemaal emotioneel van.
Gwen
Hihi 🙂 Zijn je hormonen nog 😉
Whitney
Vast maar het is ook echt liefdevol geschreven
Nicky
Prachtig en heel mooi geschreven. Goed bewaren!
Linda
Wat een mooie brief hoor, herkenbaar dat uren op de bank zitten met je baby. Moet me er nu alleen met de tweede soms wel bewust voor kiezen.
Saskia
Wat ontzettend mooi zeg! Prachtig geschreven en erg lief de foto van baby Olivia!