Grote meidenkamer

Vorig weekend kwamen de meubels die we voor Olivia’s grote meidenkamer besteld hadden binnen. Zoals ik in een eerder blogje al schreef, hebben we voor een stel basic meubels met veel roze aankleding van Ikea gekozen. Dochterlief kreeg behalve nieuwe meubels ook een heel nieuwe kamer, een grotere kamer, naast haar oude kamertje. De babykamer. Een grote overgang, maar het gaat elke nacht beter en ze is echt gek op haar kamer, getuige het enthousiasme en de opwinding als ze haar speelgoed uit de kast trekt of hoe snel ze de trap op gaat als het tijd is om te ‘papen’. Ons grote kleine meisje, zucht.

Met z’n drieën monteren

Omdat we weten dat Olivia, net als wij beiden eigenlijk, best wel gehecht is aan vaste rituelen, hebben we haar zoveel mogelijk betrokken bij het gerommel in haar nieuwe kamer. Immers: ze zou aan deze ruimte moeten gaan wennen en het weer eigen moeten maken, net zoals haar babykamer eigen was en straks door haar zusje wordt ‘overgenomen’. Niet voor niets hebben we besloten haar nu al, ruim voor de baby geboren wordt, over te doen.

De week voor de meubels binnenkwamen hebben we alles in die kamer al ‘gestript’ en stond hier alleen de nieuwe schommelstoel. Ik heb Olivia expres elke avond in deze stoel gevoed in plaats van op ons bed, en telkens gezegd dat dat haar nieuwe kamer werd. Of het geholpen heeft, geen idee, maar het voelde goed om het op deze manier te doen.

Zondagmiddag stonden alle meubels in elkaar, hing het plankje waar we haar naam in houten letters op hebben staan. Het enige dat nog restte was de roze plank waar ik Olivia’s verzorgingsproducten op wilde zetten. Tijdens het vastzetten van die plank brak de schroef namelijk. Juist, op zo’n 5 cm diepte in de muur, we konden dus niets anders dan die gaten dichten en opnieuw gaan boren. Onwijs zonde, maar niets aan te doen, dat stuk schroef was niet meer uit het gat te krijgen. Afijn, vandaar dus nu pas dit blogje – ik wilde namelijk perse pas foto’s maken als die plank ook hing. Afgelopen zondag was dat het geval: nieuwe schroeven gehaald en poging twee tot boren en vastschroeven lukte. Zo blij!

Hoe gaat het slapen?

Inmiddels durf ik te zeggen: goed. Olivia slaapt nog altijd maar de helft van de week door en wordt vaak ’s avonds en ’s nachts huilend wakker. Nachtangsten denken we. Ik was zelf ook een onrustige slaper, dus ze groeit er vast overheen. Even optillen en troosten, soms zelfs even bij mij drinken, is het enige dat helpt. Ach, de overgang naar gebroken nachten met de baby straks is niet zo groot, dat scheelt weer.

De eerste avond in haar grote bed was een drama. Ja, ze lag heerlijk nep te ‘papen’ toen ik haar net ingestopt had en we het voorleesboek erbij pakten. Maar zodra we na het verhaaltje de kamer verlieten begon het drama. Huilen, uit haar bed klimmen en vervolgens nog harder huilen bij de deur. Hartverscheurend, dus Joost en ik hebben om- en om tot tien uur bij haar in bed gelegen, tot ze uiteindelijk aan de borst in slaap viel. Meermaals wilden we opgeven en haar terugleggen in haar andere kamer in het ledikantje, maar ik wist diep van binnen dat dit het allemaal maar moeilijker en ingewikkelder voor haar zou maken.

De eerste nacht ben ik er 1x uitgegaan om haar te troosten, totaal gedesoriënteerd toen ze wakker schrok natuurlijk. Helaas besloot dochterlief om half zes dat ze voldoende had geslapen en zaten we dus om zes uur samen te spelen, maar ach: af en toe is dat niet erg. De nachten verliepen eigenlijk zoals normaal. De ene nacht 1x eruit, de andere nacht 2x en tegen het einde van de week sliep ze weer eens heerlijk een nacht door. Ik voel me altijd zo fit als dat het geval is! Olivia slaapt momenteel trouwens nog in haar slaapzak bovenop de deken, die zondag bedachten we dat de overgang naar een dekbed waarschijnlijk net een stap te ver was, omdat ze nog steeds een slaapzak gewend is. Daar gaan we later wel weer op trainen, over een week of twee.

Kijkje in de grote meidenkamer

En dan nu het leukste van dit blogje, foto’s van dochterliefs grote meidenkamer met veel Ikea en aankleding van de Xenos, Action en Dekjebedje. Zowel Olivia als wij zijn onwijs blij met het resultaat, alles past zo leuk bij elkaar en er is voldoende speelruimte in het midden. Ondanks dat we dus, net als in de rest van het huis, ‘gewoon’ witte muren en basic gordijnen hebben, is het toch een vrolijke meidenkamer geworden. Een kamer waar ze in kan groeien, want zelfs het bed kan uiteindelijk uitgeklapt worden tot een tweepersoonsbed, dus met een bureautje erbij kunnen deze meubels zelfs mee tot ver in de puberteit. Hoewel dat gelukkig nog ver weg is.