Persoonlijke mamablog
Gepubliceerd op Mamsatwork Als werkende moeder ontkom je niet aan het wegbrengen, dan wel bij papa, oma of de oppas achterlaten, van je kindje. Dat went werd mij gezegd. Maar blijkbaar ben ik een hardleerse student: het went niet. Na … Lees verder
Sinds ik moeder ben werk ik parttime. De afgelopen 7 maanden 4 dagen per week en per volgende week 3 dagen per week. Mede mogelijk gemaakt door mijn geweldige man! Want oh wat geniet ik van mijn niet-werkdagen. Mijn ‘vrije’ … Lees verder
Het moest er natuurlijk een keer van komen en met haar 9,5 maand heeft ze er ook de leeftijd voor. Huilen bij het ‘achterlaten’ op het kinderdagverblijf. Huilen als ik haar neerleg om te spelen en ze het daar niet … Lees verder
Alweer ruim drie weken geleden maakte ik ons moppie wakker om half 3 ’s nachts. Op naar Schiphol, op naar een weekje Cypriotische zon. En wat was het een heerlijke week! Met natuurlijk te harde bedden, een eenzijdig aanbod in … Lees verder
Het weer draagt helaas amper bij aan het krijgen van zomerkriebels. Hoewel, die opleving vorige week was wel erg fijn. Maar ja, toen had ons kleine boeffie de waterpokken, dus was het buitenbadje gevuld met havermout (soort van: de havervlokken … Lees verder
Alleen maar dingen doen waar ik blij van word. Niets tegen mijn zin in doen. Niets doen om anderen te pleasen ten koste van mezelf. Blije dingen doen. Klinkt goed, maar is het realistisch? Het grotere project Ik streef dit … Lees verder
Gezond eten vinden Joost en ik ontzettend belangrijk. En dan gezond in de vorm van natuurlijk eten. Geen geraffineerde suikers, zo veel mogelijk (als de portemonnee het toelaat) biologisch, zo min mogelijk E-nummers, geen pakjes en zakjes en zoveel mogelijk fruit … Lees verder
Dat moeders eigenlijk niet ziek kunnen zijn is een feit. Vaders ook niet trouwens. En toch zijn ze het soms. Althans: halfziek dan, want een hele dag in bed liggen is er als papa en mama niet meer bij. Niet-ziek … Lees verder
Gepubliceerd op Mamsatwork Je kent het vast wel, dat er iets relatief kleins gebeurt en je denkt: “Ook dat nog!” Ik had dat dus vanochtend, zucht: heb ik weer! Een hele slechte nacht met spokende dochter die tandjes krijgt. Een drukke dag … Lees verder
Dat was het dan. Vier maanden in een tuigje. Vier maanden pavlikbandage. De eerste helft zo’n 22 uur per dag, de laatste 6 weken ‘slechts’ 14 uur per dag. En nu ligt ze dus in bed, met losse beentjes. Zonder … Lees verder
